Deel 6
22 Februari 2016 | India, Bharatpur
18 februari
Om 8 uur gaat mijn telefoon constant af. Ik ben hem vergeten op stil te zetten. Soda appte me dat hij voor de deur staat met chai en of ik al wakker ben. Ach, laten we er inderdaad maar uit gaan.
Wanneer ik opsta ben ik echt niet lekker. Kel had vannacht ook al last.
In de tuin ga ik even in het gras liggen. We hadden 10.30 afgesproken bij school. Maar ik begin over te geven en besluit af te melden vandaag.
Pankaj belt met school, misschien heerst er iets meerdere zijn ziek.
In pankaj shop vallen we zo ongeveer in slaap. Geen trek en weinig energie.
In de middag gaan we op bed liggen. We besluiten vandaag niks te gaan doen zodat we de laatste dagen hopelijk beter voelen.
Al vroeg vallen we in slaap.
19 februari
Het is 2.30 in de nacht. We worden wakker door enorm harde onweer. Het houdt lang aan.. het is inmiddels 6 uur in de ochtend wanneer het begint te regenen.
Buiten horen we mannen lachen, ik doe de deur open en daar staan inderdaad veel mannen en vrouwen in de regen te lachen. Met emmertjes komen ze bij elkaar om water op te vangen. Iedereen is zo blij. Dat is wel anders in Nederland.
Om 8 uur gaat de wekker; soda brengt ons koffie en thee. Rustig starten wij onze dag.
We hebben 10.30 afgesproken op school. Pankaj gaat met ons mee. We hebben voor alle kindjes in school een pencil gekocht en voor de 2 kindjes (jongen en meisje) met de mooiste tekening een extra pen.
Zo blij, een potlood of pen.
Ik ben heel misselijk en we besluiten dan ook vanmiddag terug te komen.
In het hotel gaan we in de tuin liggen. We hebben het erover, onze tijd hier zit er alweer bijna op. We willen nog niet weg! Even onze ogen dicht.
Het is half 2 wanneer wij terug naar school gaan. Vanmiddag is er speelmiddag.
We gaan om de beurt in groepjes van 5 memorie kaart spelen. Het is grappig hoe kindjes hiermee om gaan. Ik draai de plaatjes om, schudt ze door elkaar en vervolgens leg ik ze neer. Eerst een beetje verlegen, maar zodra een het snapt doet iedereen enthousiast mee.
We laten ze de plaatjes in het engels benoemen. 'Camel, dog, cat'
Als het aan de kinderen ligt kunnen ze dit uren spelen.
Maar wij vinden het tijd voor een ander spel. We blazen ballonnen op, binden deze aan een touwtje en maken het aan de enkels vast.
Ze lachen ons uit wanneer wij proberen de ballonnen op te blazen. Het lijkt onmogelijk. Hoe hard we ook in die opening blazen, ons hoofd helemaal rood, die ballonnen vullen niet. Totdat ik kijk wat ze doen, ze blazen via de zijkant. Indiase ballonnen zijn dus echt niet hetzelfde als onze! Haha
In 3 groepen spelen we het spel. Kel en ik doen ook mee. Ik was niet zo goed, zo ongeveer voor het spel begonnen was stond ik al op mijn eigen ballon.
Iedereen had zo een plezier. Achter elkaar aan rennen, lachen, buiten adem en aanmoedigingen vanaf de zijlijn. Wat een heerlijke middag.
Het is inmiddels half 4 en echt tijd om naar huis te gaan.
Terug lopend naar het fort lopen we langs mahesh silver. Natuurlijk kunnen we de chai niet missen hier. We praten enthousiast over onze middag, laten hem foto's zien en genieten na. We spreken af later vandaag elkaar weer te zien om naar de slum te gaan.
In de kamer zoeken wij onze kleding uit, een groot deel gaat naar de slum. Ook had ik nog een 2 persoons dekbed wat ik meeneem en weggeef.
Kel en ik krijgen ineens zo een zin in wentelteefjes. Ik vraag Manish of wij de keuken kunnen gebruiken. Ik haal bij Ganpad melk en brood. Manish vraagt een andere jongen kaneel te halen en in de keuken zetten we de rest klaar. Wanneer de kaneel wordt gebracht houden we Het niet meer. Het zijn kaneel stokjes! Hahaha
Ze vroegen nog hoeveel gram we nodig hadden, anders had ik wel gezegd poeder te willen hebben. Gelukkig hebben ze hier een mixer en is het stokje binnen 2 minuten tot poeder vermalen.
Ze kijken ons raar aan, maken foto's en filmpjes. Maar wanneer zij een stukje proeven vinden ze het stiekem ook lekker.
Kel heeft een nieuwe broek aan, een blauwe. Wanneer we het fort doorlopen komt er een jongen op zijn motor langs en zegt tegen kel 'leuke broek!' Oh shit.. hij is een beetje doorschijnend! Lachend lopen we verder. Nadat hij nog drie keer is langsgekomen om dingen te zeggen komen we aan bij Mahesh.
De buurjongen van hem heeft zo een schattig mopshondje. Net 3 weken oud. Even knuffelen. Ik bel shiv in Skype of ik alsjeblieft dit lieve beestje mag meenemen.. tevergeefs. Maar het was te proberen! Haha
We lopen naar de stoffenwinkel en kopen hier 15 grote dekens en laten mijn dekbed vermaken tot 4 grote kleden.
Met de motor rijden we samen met mahesh en zijn vriend opnieuw naar de slum. Wetende wat we nu kunnen verwachten.
Wanneer wij op de motor zitten worden we zenuwachtig. Hoe zouden ze vandaag op ons reageren?
We rijden het pad op, iedereen komt direct weer hun tentjes uit. Maar totaal onverwacht blijft iedereen rustig op afstand staan, niemand trekt of duwt. We hebben nu genoeg voor ieder tentje mee.
Tentje voor tentje lopen we langs en geven we een deken of kleed.
Ik praat met Mahesh. 'Jessie, deze man verteld mij net dat er vannacht veel tentjes verloren en stuk zijn gegaan door de wind en regen. Veel spullen zijn kapot gegaan.'
Het blijkt afgelopen dagen al veel in de woestijn te rommelen. Er zijn veel zandtornado's. Kel en ik zagen dit al eerder deze week, maar wisten niet dat het zo veel zou aanrichten.
'Ze willen jullie opnieuw bedanken voor jullie komst, ze zijn jullie heel dankbaar.'
Ook geven we onze kleding weg. Aan de meiden en vrouwen. Sommige zeggen niks en lopen heel zachtjes weg, andere laten je niet los pakken onze hand en blijven knuffelen, terwijl andere tranen laten van dankbaarheid. Al die emoties geven hoe gek het ook klinkt zo een mooi geheel van deze komst.
Omdat sommige tentjes verder opstaan gaan we hier langs en geven we per tentje een kleine bijdrage.
De moeder met het kleine baby'tje, die ik de vorige keer vast hield, kwam naar me toe. Ik nam hem weer in me armen. Iedereen kwam om ons heen staan. Iedereen wilde dat we even de kindjes onze handen lieten voelen. Alsof wij meer zijn als zij.. het doet me pijn dat zij dit denken. Omdat ik niet wil dat zij denken minder dan een ander te betekenen. Gelukkig laat mahesh de andere zien wanneer je kunt en ander moet helpen. Want ondertussen zijn er ook mensen uit de stad bijgekomen. Wie weet kunnen zij dit voortzetten met elkaar.
Wanneer we wegrijden wordt ik heel verdrietig. Al me emoties komen los. Mahesh zegt dat het goed is, 'laat het maar gaan, je bent sterk geweest'.
Hij vraagt ons mee te gaan naar een restaurant van zijn vriend. Het zit in het fort, helmaal bovenin uitkijkend over het meer.
We drinken en proosten op deze dag.
Wat gênant.. de eigenaar van dit restaurant is dezelfde jongen die vandaag drie keer langs kwam op de motor. We krijgen de slappelach. Gelukkig kan hij er ook om lachen en blijft hij zeggen hoe leuk die transparante broek is.
We eten chowmin, burger, Chapatti, rijst en dal. Het is inmiddels 22.00 geweest en we gaan terug naar het hotel. Wat een bijzondere dag weer.
20 februari
Vandaag is de wekker af vroeg afgegaan. Want om 8 uur begint het desert festival. Om 9 uur lopen we naar mahesh. Bij hem voor de shop langs komt de opkomst langs.
Echt alles komt voorbij in deze smalle straat. Auto's, kamelen, dansende travestieten, mooie vrouwen aangekleed in traditionele kleding, kindjes. Het lijkt wel carnaval. Wat een gezelligheid. Iedereen is vandaag 1. Er is veel muziek en niemand is chagrijnig.
Het duurt een uur voor de hele stoet voorbij is.
Wij lopen naar school, gedag zeggen tegen de lieve kindjes.
We hebben snoepjes mee. Hele zakken vol.
We kijken hier zo tegen op. Afscheid nemen is nooit leuk.
Vanwege het festival is de helft van de kindjes niet op school. 'Ze hebben zichzelf vakantie gegeven' zegt mahesh lachend.
Ik bedank de kindjes voor hun gezelligheid en de kindjes bedanken ons.
Wanneer we weggaan zegt een kindje 'madame don't cry' .. probeer dan je ogen maar droog te houden!
Via Mahesh lopen we terug. We gaan naar het festival. Het is een kleine 10 minuten op de motor. Als we aankomen komt ook net de stoet aan. Er is een groot podium en een zijkant is een grote tribune. Overal staan kraampjes en er is een mogelijkheid kameel te rijden. De muziek is hard en heel Jaisalmer en omgeving stroomt langzaam naar binnen. Vandaag is het ontzettend heet, we voelen de zon al op onze huid branden. We zijn nu midden in de woestijn en er is geen bescherming.
We drinken Chai, locale bevolking wilt een foto met ons en na een tijdje gaan we weg.
We gaan sightseeing doen in Jaisalmer. Naar de koningsgraven, meren en door kleine dorpjes.
Aan een meertje wat bijna helemaal opgedroogd is gaan we zitten en eten we wat vers fruit. Het is hier zo stil en mooi.
We maken prachtige foto's van het uitzicht en praten gezellig met elkaar.
Het is 19.00 uur wanneer wij de motor op gaan en terug naar het hotel rijden.
Even rustig wat eten, omkleden en spulletjes klaar maken.
Bij Pankaj in de shop drinken we koffie. Het was zo een warme dag, onze armen zijn verbrand en ook ons gezicht is behoorlijk rood.
We hebben veel last van onze rug en besluiten naar de masseuse te gaan. Wauw! Pankaj zei ons dat hij een professionele salon weet. Maar wat zijn deze mensen geweldig zeg. Ik zit zo vast dat er een man bij komt om te helpen masseren.
Ook vinden ze dat we een ander soort massage erbij nodig hebben en beginnen ze met de kruidenstempels te masseren. Na 45 minuten voelen wij ons als nieuw en kunnen we heerlijk gaan slapen.
21 februari
Vandaag onze laatste dag in Jaisalmer. Met een gek gevoel worden we wakker. We willen nog niet weg. We hebben niet veel in te pakken, het grootste deel hebben wij al opgestuurd naar Nederland via de DHL.
In de tuin drink ik een kopje milk koffie met soda en Manish. Het is zo schattig hoe ze mij vertellen dat ze het jammer vinden dat wij alweer weg gaan.
Bij het restaurant tegenover het hotel ontbijten we.
Naast ons komen 2 mannen zitten. Van televisie uit delhi en dubai. Ze maken foto's van me, wat gênant dit. Ze vragen van alles.
We besluiten weg te gaan, het voelt ongemakkelijk.
We lopen even later naar de markt beneden. We kopen daar sweets bij de bekendste shop voor deze lekkernij uit Jaisalmer. 25 stuks. Kel heeft hier haar plekje ook gevonden en besluit even met haar eigen gevoel op rooftop te zitten.
Ik ga met de sweets door de winkelstraat en geef iedereen wat lekkers. 'Omdat vandaag onze laatste dag is' 'maar dat willen we niet vieren jessie' 'maar we komen snel terug, dat kunnen we wel vieren toch!' 'Oké, pinky promise' haha
Ik stop bij dr Giri, Asha en hun zoon shree om hun de laatste sweets te geven. Ze nodigen mij uit binnen te komen. Gezellig praten wij even met elkaar. Na een uurtje is het tijd om door te gaan, want ik had vandaag 12 uur afgesproken bij Deepak en zijn vrouw.
Ze staan al buiten te wachten, hun zoontje roept al me naam. Ongelofelijk hoe hij gegroeid is. De vorige keer liep hij nog niet, en zeker praten lukte nog niet. Nu blijft ie babbelen en rent hij heerlijk rond.
Het is zo fijn met zijn vrouw te praten. Haar engels is flink verbeterd. Het is echt een lieverd en het mooiste is dat zij zwanger zijn van hun tweede kindje!
Deepak vraagt mij kelly te halen en geeft me hun zoon mee. Jessica jessie jess blijft ie maar zeggen. We lopen samen naar het hotel. Gelukkig weet ik wat hindi woorden waardoor ik een gezellig gesprekje voer met hem. Ik zet hem om de grond, want hij is nu iets zwaarder geworden. Hij legt zijn kleine handje in mijn hand en zo lopen we de kamer binnen. Kel en ik nemen het speelgoed dat wij over hebben mee voor hem. Bij Deepak krijgen we kadotjes en doet zijn vrouw henna bij ons.
Het is zo vertrouwd hier weer te zijn. Hij heeft het huisje opgeknapt voor de baby. Ze zijn zo leuk samen.
Om 15u gaan we terug naar het hotel. Even relaxen in rooftop. Heerlijk verse juice en even tijd om te internetten.
De zonsondergang bekijken we boven op de rooftop. Het is prachtig achter Het fort gaat de zon onder. Gezellig met yassin praten we nog even en gaan we vervolgens naar Pankaj.
We zeggen Manish, zijn broer, gedag. Vragen pankaj mee uit eten. Tegen over het hotel in het restaurant besluiten we gezellig te gaan zitten deze laatste avond. We hebben onwijs veel lol. Mahesh die was met zijn familie naar barmer maar kwam eerder terug en ons even gedag zeggen.
Ik moet nogsteeds mijn tas inpakken en besluit naar de kamer te gaan. Kel en pankaj blijven nog gezellig zitten.
In de kamer komen Manish Soda en Ganpad ook. Iedereen bied hulp aan. Alsof ik zoveel spullen heb dat ik 3 mensen nodig heb hierbij haha.
Het is al 23u geweest en de wekker gaat morgen al vroeg. Wanneer kel ook terug komt gaan we lekker slapen.
Om 8 uur gaat mijn telefoon constant af. Ik ben hem vergeten op stil te zetten. Soda appte me dat hij voor de deur staat met chai en of ik al wakker ben. Ach, laten we er inderdaad maar uit gaan.
Wanneer ik opsta ben ik echt niet lekker. Kel had vannacht ook al last.
In de tuin ga ik even in het gras liggen. We hadden 10.30 afgesproken bij school. Maar ik begin over te geven en besluit af te melden vandaag.
Pankaj belt met school, misschien heerst er iets meerdere zijn ziek.
In pankaj shop vallen we zo ongeveer in slaap. Geen trek en weinig energie.
In de middag gaan we op bed liggen. We besluiten vandaag niks te gaan doen zodat we de laatste dagen hopelijk beter voelen.
Al vroeg vallen we in slaap.
19 februari
Het is 2.30 in de nacht. We worden wakker door enorm harde onweer. Het houdt lang aan.. het is inmiddels 6 uur in de ochtend wanneer het begint te regenen.
Buiten horen we mannen lachen, ik doe de deur open en daar staan inderdaad veel mannen en vrouwen in de regen te lachen. Met emmertjes komen ze bij elkaar om water op te vangen. Iedereen is zo blij. Dat is wel anders in Nederland.
Om 8 uur gaat de wekker; soda brengt ons koffie en thee. Rustig starten wij onze dag.
We hebben 10.30 afgesproken op school. Pankaj gaat met ons mee. We hebben voor alle kindjes in school een pencil gekocht en voor de 2 kindjes (jongen en meisje) met de mooiste tekening een extra pen.
Zo blij, een potlood of pen.
Ik ben heel misselijk en we besluiten dan ook vanmiddag terug te komen.
In het hotel gaan we in de tuin liggen. We hebben het erover, onze tijd hier zit er alweer bijna op. We willen nog niet weg! Even onze ogen dicht.
Het is half 2 wanneer wij terug naar school gaan. Vanmiddag is er speelmiddag.
We gaan om de beurt in groepjes van 5 memorie kaart spelen. Het is grappig hoe kindjes hiermee om gaan. Ik draai de plaatjes om, schudt ze door elkaar en vervolgens leg ik ze neer. Eerst een beetje verlegen, maar zodra een het snapt doet iedereen enthousiast mee.
We laten ze de plaatjes in het engels benoemen. 'Camel, dog, cat'
Als het aan de kinderen ligt kunnen ze dit uren spelen.
Maar wij vinden het tijd voor een ander spel. We blazen ballonnen op, binden deze aan een touwtje en maken het aan de enkels vast.
Ze lachen ons uit wanneer wij proberen de ballonnen op te blazen. Het lijkt onmogelijk. Hoe hard we ook in die opening blazen, ons hoofd helemaal rood, die ballonnen vullen niet. Totdat ik kijk wat ze doen, ze blazen via de zijkant. Indiase ballonnen zijn dus echt niet hetzelfde als onze! Haha
In 3 groepen spelen we het spel. Kel en ik doen ook mee. Ik was niet zo goed, zo ongeveer voor het spel begonnen was stond ik al op mijn eigen ballon.
Iedereen had zo een plezier. Achter elkaar aan rennen, lachen, buiten adem en aanmoedigingen vanaf de zijlijn. Wat een heerlijke middag.
Het is inmiddels half 4 en echt tijd om naar huis te gaan.
Terug lopend naar het fort lopen we langs mahesh silver. Natuurlijk kunnen we de chai niet missen hier. We praten enthousiast over onze middag, laten hem foto's zien en genieten na. We spreken af later vandaag elkaar weer te zien om naar de slum te gaan.
In de kamer zoeken wij onze kleding uit, een groot deel gaat naar de slum. Ook had ik nog een 2 persoons dekbed wat ik meeneem en weggeef.
Kel en ik krijgen ineens zo een zin in wentelteefjes. Ik vraag Manish of wij de keuken kunnen gebruiken. Ik haal bij Ganpad melk en brood. Manish vraagt een andere jongen kaneel te halen en in de keuken zetten we de rest klaar. Wanneer de kaneel wordt gebracht houden we Het niet meer. Het zijn kaneel stokjes! Hahaha
Ze vroegen nog hoeveel gram we nodig hadden, anders had ik wel gezegd poeder te willen hebben. Gelukkig hebben ze hier een mixer en is het stokje binnen 2 minuten tot poeder vermalen.
Ze kijken ons raar aan, maken foto's en filmpjes. Maar wanneer zij een stukje proeven vinden ze het stiekem ook lekker.
Kel heeft een nieuwe broek aan, een blauwe. Wanneer we het fort doorlopen komt er een jongen op zijn motor langs en zegt tegen kel 'leuke broek!' Oh shit.. hij is een beetje doorschijnend! Lachend lopen we verder. Nadat hij nog drie keer is langsgekomen om dingen te zeggen komen we aan bij Mahesh.
De buurjongen van hem heeft zo een schattig mopshondje. Net 3 weken oud. Even knuffelen. Ik bel shiv in Skype of ik alsjeblieft dit lieve beestje mag meenemen.. tevergeefs. Maar het was te proberen! Haha
We lopen naar de stoffenwinkel en kopen hier 15 grote dekens en laten mijn dekbed vermaken tot 4 grote kleden.
Met de motor rijden we samen met mahesh en zijn vriend opnieuw naar de slum. Wetende wat we nu kunnen verwachten.
Wanneer wij op de motor zitten worden we zenuwachtig. Hoe zouden ze vandaag op ons reageren?
We rijden het pad op, iedereen komt direct weer hun tentjes uit. Maar totaal onverwacht blijft iedereen rustig op afstand staan, niemand trekt of duwt. We hebben nu genoeg voor ieder tentje mee.
Tentje voor tentje lopen we langs en geven we een deken of kleed.
Ik praat met Mahesh. 'Jessie, deze man verteld mij net dat er vannacht veel tentjes verloren en stuk zijn gegaan door de wind en regen. Veel spullen zijn kapot gegaan.'
Het blijkt afgelopen dagen al veel in de woestijn te rommelen. Er zijn veel zandtornado's. Kel en ik zagen dit al eerder deze week, maar wisten niet dat het zo veel zou aanrichten.
'Ze willen jullie opnieuw bedanken voor jullie komst, ze zijn jullie heel dankbaar.'
Ook geven we onze kleding weg. Aan de meiden en vrouwen. Sommige zeggen niks en lopen heel zachtjes weg, andere laten je niet los pakken onze hand en blijven knuffelen, terwijl andere tranen laten van dankbaarheid. Al die emoties geven hoe gek het ook klinkt zo een mooi geheel van deze komst.
Omdat sommige tentjes verder opstaan gaan we hier langs en geven we per tentje een kleine bijdrage.
De moeder met het kleine baby'tje, die ik de vorige keer vast hield, kwam naar me toe. Ik nam hem weer in me armen. Iedereen kwam om ons heen staan. Iedereen wilde dat we even de kindjes onze handen lieten voelen. Alsof wij meer zijn als zij.. het doet me pijn dat zij dit denken. Omdat ik niet wil dat zij denken minder dan een ander te betekenen. Gelukkig laat mahesh de andere zien wanneer je kunt en ander moet helpen. Want ondertussen zijn er ook mensen uit de stad bijgekomen. Wie weet kunnen zij dit voortzetten met elkaar.
Wanneer we wegrijden wordt ik heel verdrietig. Al me emoties komen los. Mahesh zegt dat het goed is, 'laat het maar gaan, je bent sterk geweest'.
Hij vraagt ons mee te gaan naar een restaurant van zijn vriend. Het zit in het fort, helmaal bovenin uitkijkend over het meer.
We drinken en proosten op deze dag.
Wat gênant.. de eigenaar van dit restaurant is dezelfde jongen die vandaag drie keer langs kwam op de motor. We krijgen de slappelach. Gelukkig kan hij er ook om lachen en blijft hij zeggen hoe leuk die transparante broek is.
We eten chowmin, burger, Chapatti, rijst en dal. Het is inmiddels 22.00 geweest en we gaan terug naar het hotel. Wat een bijzondere dag weer.
20 februari
Vandaag is de wekker af vroeg afgegaan. Want om 8 uur begint het desert festival. Om 9 uur lopen we naar mahesh. Bij hem voor de shop langs komt de opkomst langs.
Echt alles komt voorbij in deze smalle straat. Auto's, kamelen, dansende travestieten, mooie vrouwen aangekleed in traditionele kleding, kindjes. Het lijkt wel carnaval. Wat een gezelligheid. Iedereen is vandaag 1. Er is veel muziek en niemand is chagrijnig.
Het duurt een uur voor de hele stoet voorbij is.
Wij lopen naar school, gedag zeggen tegen de lieve kindjes.
We hebben snoepjes mee. Hele zakken vol.
We kijken hier zo tegen op. Afscheid nemen is nooit leuk.
Vanwege het festival is de helft van de kindjes niet op school. 'Ze hebben zichzelf vakantie gegeven' zegt mahesh lachend.
Ik bedank de kindjes voor hun gezelligheid en de kindjes bedanken ons.
Wanneer we weggaan zegt een kindje 'madame don't cry' .. probeer dan je ogen maar droog te houden!
Via Mahesh lopen we terug. We gaan naar het festival. Het is een kleine 10 minuten op de motor. Als we aankomen komt ook net de stoet aan. Er is een groot podium en een zijkant is een grote tribune. Overal staan kraampjes en er is een mogelijkheid kameel te rijden. De muziek is hard en heel Jaisalmer en omgeving stroomt langzaam naar binnen. Vandaag is het ontzettend heet, we voelen de zon al op onze huid branden. We zijn nu midden in de woestijn en er is geen bescherming.
We drinken Chai, locale bevolking wilt een foto met ons en na een tijdje gaan we weg.
We gaan sightseeing doen in Jaisalmer. Naar de koningsgraven, meren en door kleine dorpjes.
Aan een meertje wat bijna helemaal opgedroogd is gaan we zitten en eten we wat vers fruit. Het is hier zo stil en mooi.
We maken prachtige foto's van het uitzicht en praten gezellig met elkaar.
Het is 19.00 uur wanneer wij de motor op gaan en terug naar het hotel rijden.
Even rustig wat eten, omkleden en spulletjes klaar maken.
Bij Pankaj in de shop drinken we koffie. Het was zo een warme dag, onze armen zijn verbrand en ook ons gezicht is behoorlijk rood.
We hebben veel last van onze rug en besluiten naar de masseuse te gaan. Wauw! Pankaj zei ons dat hij een professionele salon weet. Maar wat zijn deze mensen geweldig zeg. Ik zit zo vast dat er een man bij komt om te helpen masseren.
Ook vinden ze dat we een ander soort massage erbij nodig hebben en beginnen ze met de kruidenstempels te masseren. Na 45 minuten voelen wij ons als nieuw en kunnen we heerlijk gaan slapen.
21 februari
Vandaag onze laatste dag in Jaisalmer. Met een gek gevoel worden we wakker. We willen nog niet weg. We hebben niet veel in te pakken, het grootste deel hebben wij al opgestuurd naar Nederland via de DHL.
In de tuin drink ik een kopje milk koffie met soda en Manish. Het is zo schattig hoe ze mij vertellen dat ze het jammer vinden dat wij alweer weg gaan.
Bij het restaurant tegenover het hotel ontbijten we.
Naast ons komen 2 mannen zitten. Van televisie uit delhi en dubai. Ze maken foto's van me, wat gênant dit. Ze vragen van alles.
We besluiten weg te gaan, het voelt ongemakkelijk.
We lopen even later naar de markt beneden. We kopen daar sweets bij de bekendste shop voor deze lekkernij uit Jaisalmer. 25 stuks. Kel heeft hier haar plekje ook gevonden en besluit even met haar eigen gevoel op rooftop te zitten.
Ik ga met de sweets door de winkelstraat en geef iedereen wat lekkers. 'Omdat vandaag onze laatste dag is' 'maar dat willen we niet vieren jessie' 'maar we komen snel terug, dat kunnen we wel vieren toch!' 'Oké, pinky promise' haha
Ik stop bij dr Giri, Asha en hun zoon shree om hun de laatste sweets te geven. Ze nodigen mij uit binnen te komen. Gezellig praten wij even met elkaar. Na een uurtje is het tijd om door te gaan, want ik had vandaag 12 uur afgesproken bij Deepak en zijn vrouw.
Ze staan al buiten te wachten, hun zoontje roept al me naam. Ongelofelijk hoe hij gegroeid is. De vorige keer liep hij nog niet, en zeker praten lukte nog niet. Nu blijft ie babbelen en rent hij heerlijk rond.
Het is zo fijn met zijn vrouw te praten. Haar engels is flink verbeterd. Het is echt een lieverd en het mooiste is dat zij zwanger zijn van hun tweede kindje!
Deepak vraagt mij kelly te halen en geeft me hun zoon mee. Jessica jessie jess blijft ie maar zeggen. We lopen samen naar het hotel. Gelukkig weet ik wat hindi woorden waardoor ik een gezellig gesprekje voer met hem. Ik zet hem om de grond, want hij is nu iets zwaarder geworden. Hij legt zijn kleine handje in mijn hand en zo lopen we de kamer binnen. Kel en ik nemen het speelgoed dat wij over hebben mee voor hem. Bij Deepak krijgen we kadotjes en doet zijn vrouw henna bij ons.
Het is zo vertrouwd hier weer te zijn. Hij heeft het huisje opgeknapt voor de baby. Ze zijn zo leuk samen.
Om 15u gaan we terug naar het hotel. Even relaxen in rooftop. Heerlijk verse juice en even tijd om te internetten.
De zonsondergang bekijken we boven op de rooftop. Het is prachtig achter Het fort gaat de zon onder. Gezellig met yassin praten we nog even en gaan we vervolgens naar Pankaj.
We zeggen Manish, zijn broer, gedag. Vragen pankaj mee uit eten. Tegen over het hotel in het restaurant besluiten we gezellig te gaan zitten deze laatste avond. We hebben onwijs veel lol. Mahesh die was met zijn familie naar barmer maar kwam eerder terug en ons even gedag zeggen.
Ik moet nogsteeds mijn tas inpakken en besluit naar de kamer te gaan. Kel en pankaj blijven nog gezellig zitten.
In de kamer komen Manish Soda en Ganpad ook. Iedereen bied hulp aan. Alsof ik zoveel spullen heb dat ik 3 mensen nodig heb hierbij haha.
Het is al 23u geweest en de wekker gaat morgen al vroeg. Wanneer kel ook terug komt gaan we lekker slapen.
-
22 Februari 2016 - 15:08
Oma Ria:
Jess een hele fijne reis terug,met begrip voor jullie wij zijn blij dat je weer thuis komt.
love en kisses ria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley