Onze eerste dagen

Lieve allemaal,

Via deze blog laat ik jullie weer weten hoe met ons gaat. Ik zal jullie via deze blog op de hoogte houden van onze reis.

Veel lees plezier.

Half 12 moeten wij ons inchecken bij balie 29 emiraten. Voor het vertrek even snel gedag zeggen op het werk, want hoe gek dat ook klinkt het is iets wat je toch een beetje missen gaat.
Wat leuk! Geno staat bij de check in balie. En wat een mazzel.. hij heeft onze stoelen kunnen omboeken naar betere plaatsen.
Na gesnotter, tranen en dikke knuffels was het tijd de douane door te gaan. Zo makkelijk is dat nu niet meer. Van de ene scan in de andere controle.
'Mevrouw, kunt u alle elektronica apart in een bak leggen' .. uhh.. ja me hele tas kan ik dus leeg maken.. haha
Vervolgens een poortje waar je paspoort gescant wordt. Na 5x komt er hulp, kel haar poortje gaat niet open. 'Je moet rennen! Hij gaat snel weer dicht.'
He he 30 minuten later is het eindelijk zover en kan onze reis echt beginnen.
De tijd achter de douane vliegt voorbij, winkeltjes, casino, eten voor je het weet is het tijd om naar de gate te gaan. In ons geval gate G9. Je zou denken, dat is gewoon de borden volgen. Ja.. dat dachten wij ook. We stonden uiteindelijk bij het einde van E maar geen G te bekennen. Afslag gemist, ach het is maar 20 minuten lopen naar de andere kant van de gates! Onze afvalrace is ondertussen ook van start gegaan.
Gelukkig stond geno ons daar weer op te wachten en laatste knuffel gegeven.
Wat een geweldige plekken, niemand voor en naast ons, helemaal de eerste stoelen voorin. Al gelijk kwamen de stewardessen met eten en drinken. Kell en ik zijn samen spelletjes gaan spelen, trivia, dit speel je tegen andere in het vliegtuig. We hadden al snel door tegen wie we aan het spelen waren gezien aan de andere kant 2 mensen ook steeds heel enthousiast waren wanneer bekend werd gemaakt wat het antwoord was en wie er gewonnen had.
De vlucht duurde 6 uur en 45 minuten, veel turbulentie. Maar samen is het gezellig en de tijd 'vloog' voorbij.
Aangekomen op dubai even een rondje lopen. We kwamen uit bij de Heineken lounge en besloten hier even te zitten en een biertje te drinken. Gelukkig was hier WiFi te krijgen wanneer je daar gast bent. Het thuisfront laten weten dat het eerste deel van de reis goed verlopen is.
Na 3 uur zitten, praten, lachen en drinken is het tijd om de gate te gaan zoeken. Dan denk je dat schiphol groot is... we moesten 10 minuten met de trein voor we eindelijk bij de gate kwamen, en vanaf daar nog een rij die per klein aantal in de bus werden gezet. Maar, na 15 minuten waren we bij het vliegtuig. In het vliegtuig krijg je het eerste india te zien. Wij hebben stoelen helemaal achterin in het midden. Naast mij komt een man te zitten van rond de 50, wat ik schat. Hij kijkt me aan, niet een paar seconde maar de hele tijd. Wanneer ik mijn tafeltje uit klap, doet hij dit ook. Wanneer ik mijn schermpje uit zet, doet hij dit ook. Gelukkig het is maar 3.5 uur vliegen naar Delhi.
Jammer genoeg werd kelly misselijk, maar het cabine personeel was lief voor haar.
'Wat voelt u? Waar heeft u pijn? Wilt u water? Moet u naar het toilet?'
Eindelijk, met een gevoel alsof ik vlinders in mijn buik voel, voel ik het vliegtuig de Indiase bodem raken. India here we are! Het gevoel van herkenning is fijn. De hal waar we doorheen lopen, de paspoort desk en de duty free. De man aan de balie vraagt ons onze paspoorten, hij kijkt ons aan en lacht naar zijn collega die vervolgens vraagt of we zussen zijn. Misschien houden we die er wel in voor in India. Haha
In Delhi moesten wij de backpack van de band ophalen en opnieuw inchecken voor de binnenlandse vlucht naar Jodhpur. Precies op het moment dat wij komen aangelopen liggen onze tassen op de band. 'Zo, alsof het zo moest zijn.' We liepen vol goede moed naar de uitgang. Ik herken de koffiebar en weet al snel te herinneren hoe we naar de departures moeten lopen. Na een kleine controle, waren we weer achter de douane. Meteen zochten we naar WiFi. Tevergeefs. Ik ben opgegroeid met telefoon, netwerk, computers maar het WiFi hier werkende krijgen is een grote uitdaging. Ik ben vergeten mijn pas van Europa naar Asia om te zetten en dus is het voor mij van groot belang internet te hebben zodat ik dit online kan doen. Zonder dit kan ik geen cash uit de atm halen, niks kopen en niks eten.. dus overal navragen. Ze begrepen vooral niet dat wij niet begrepen hoe het werkt. Maar gelukkig kreeg ik een speciale code die mij toegang gaf tot internet en heb ik het voor elkaar gekregen om me pas om te zetten. Ik heb een app ontvangen van Manish, een vriend van mij die in Jaisalmer woont. Hij zou ons ophalen van jodhpur airport en met de auto naar Jaisalmer brengen. Hij liet weten een ongeluk te hebben gehad en vandaag niet in staat te zijn om te komen. Het wordt nog een vraag waar wij vandaag eindigen. Jaisalmer of misschien toch een nachtje Jodhpur. Ach, in ieder geval geen zorgen, welcome home!
En met recht, de eerste winkel die wij binnen stapte was de Body Shop. Toch even spieken hoe zij het hier doen. De supervisor was een heel aardige man en we hebben even staan praten. Het was toch echt tijd ok verder te gaan.
Het vliegtuig had vertraging, natuurlijk onze reis duurt nog niet lang genoeg. Maar ik weet wat ons te wachten staat en dus geeft het niet. We kregen wat te eten en te drinken, wat eigenlijk te kort tijd was. Het is slechts een uurtje vliegen.
Aangekomen op Jodhpur zetten we dan eindelijk echt op de grond buiten onze voeten neer. Wat een heerlijk gevoel.
We lopen meteen naar de toiletten, even opfrissen. Wat zien we er uit.. maar ach. We weten nog niet hoe we naar jodhpur centrum komen, er staan vast wel tuk tuks of taxi's. Eenmaal onze tassen nagekeken of er niks geks mee gebeurd was lopen we naar buiten. Tot mijn grote verassing hoor ik rechts van me me naam geroepen worden, Manish staat daar! Wat ben ik blij hem te zien. Hij had een jongen bij zich en een super nieuwe Toyota met airconditioning.
Ons geluk kon niet op, we reden meteen door naar Jodhpur Mehrangarh Fort. Prachtig met uitzicht over jodhpur. Manish had van alles geregeld. Audio apparatuur om alles te volgen met de engelse taal en de tickets om binnen te komen. Met grote ogen hebben wij deze tour gedaan, prachtige handbewerkte kunst, oude koninklijke historische overblijfselen en vooral gezelligheid samen.
Jodhpur is de op een na grootste stad in rajasthan. Na de lokale markt en de klokkenluider gezien te hebben was het tijd naar Jaisalmer te vertrekken. Het is fijn weer bij te praten en we vermaken ons enorm. Even een korte stop voor Chai, een heerlijke thee dat hier veel gedronken wordt tijdens het samen zijn. Khal onze driver en Manish hadden het leuke idee nadat ik verteld dat ik in Nederland zelf auto rijd dat ik het stuur over zou nemen. Verstandig na meer dan 24 uur al te reizen en nog niet geslapen te hebben? Misschien niet.. maar gaaf was het wel. Ze rijden hier links, stuur zit rechts dus schakel je links van je en zit bijvoorbeeld je richtingaanwijzer rechts. Het ging super goed, voor herhaling vatbaar? Jazeker! Maar eerst morgen motorrijden.. haha.
Heerlijk een tosti in een restaurantje gegeten bij een oude bekende van Jaisalmer die nu in pokaram een eigen zaak geopend heeft en toe aan het laatste uurtje autorijden.
In de verte is het verlichte fort al te zien. Eindelijk rijden we de first gate binnen, het is nu 21.30h. Alsof het thuiskomen is. Alles is het zelfde gebleven. Snel alle spullen in de tuk tuk en naar het hotel. Daar worden we welkom geheten door het personeel en krijgen we onze kamer. Vannacht slapen we in 1 kamer, want in mijn eigen kamer is er geen heet water meer vanwege een breuk in de leiding.
Snel naar bed, we zijn moe na zo lang reizen en weinig slaap.

4 februari 2016

Het is 9.30 uur wanneer de wekker gaat, lekker een warme douche genomen, beetje make-up op gedaan en op naar rooftop. Het uitzicht is en blijft fantastisch. Onder het fort (dat - 30m hoog ligt) ligt de stad, omringt door de woestijn. De zon schijnt en het is al heerlijk warm. Prem en Raju werken nog steeds in het restaurant. Zelfs de kaart die door de regen helemaal doorgelekt en stuk is is nog daar. We nemen een continental breakfast. Dit houdt in toast met ei, juice en koffie.
Na rustig wakker worden op rooftop is het tijd de stad in te gaan. Ik had niet verwacht dat zoveel mensen me nog kende. Vanuit elke shop en op straat worden we onthaald alsof we nooit zijn weggeweest. Het is fijn te horen dat iedereen het goed maakt. Na 500 groetingen zijn we bij Mahesh aangekomen. De Chai man had ons al gezien en had de thee al klaargezet bij Mahesh. Heerlijk! We gaan vanaf morgen in school werken, Mahesh heeft dit geregeld.
We hebben een behoorlijke tijd bij gepraat en veel gelachen. We keken er naar uit elkaar weer te zien. Ik ben blij hoe lief iedereen ook voor Kel is.
Snel naar ATM gelopen want ondanks alles, geld is nodig! haha.. helaas.. de grootste grap komt nog. Ik dacht echt dat mijn pas was omgezet, maar mijn hersenen staan op vakantiemodus denk ik. Dit was namelijk niet het geval en dus.. inderdaad weer geen pin dat werkt! Gelukkig ondanks Kel haar haarkleur is zij wel slim genoeg geweest haar pas om te zetten en konden we het via haar opnemen. Tip, ga niet alleen! ontmoet mensen met een werkende pas! haha
Via de prachtige muren en torentjes zijn we naar Pankaj en Manish gelopen. Hier heb ik vorig jaar heel veel tijd doorgebracht in de shop en geholpen. Ook deze keer zullen we hier veel te vinden zijn.
Heel gezellig gekletst en iedereen kwam voorbij en met zoveel een praatje gehouden. Ook de kleine jongens die ik de vorige keer zwemles gegeven had kwamen hallo zeggen en begonnen over hoe goed het zwemmen nu gaat. 'Jessi, i am an professional swimmer now!'
Toen wij in de shop stonden kwamen er twee mensen uit Griekenland langslopen, we raakte binnen aan de praat. Met een lekkere kop koffie hebben we besloten met zijn 5e (Despina, Nicolaas, Kelly, Pankaj en ik) zaterdag rond te trekken door de woestijn. Het is ondertussen tijd om avond te eten.
Oeeee jaa! een chocolate pancake. Ja, in Nederland hebben we ook pannenkoeken maar hier eten we ze in India, dat is anders!
Manish Paradise kwam met een zwarte handtas, ongelofelijk deze tas is zo klein, maar er kwamen 3 shirts, een kussensloop en een tandenborstel uit. Fijn dat er zo goed op mijn spullen is gelet. De rest is weggegeven haha. Gelukkig weet ik dat het een goede bestemming heeft gekregen en heb ik het niet nodig..
Het is wel nodig om nieuwe kleding te kopen en dus zijn we naar een vriend, Nanu, zijn winkel gelopen. Stapels kleding maakt hij op de grond.
Wij hebben maten als s m l xl of 34 36 38 40, hier hebben ze dat overgenomen maar kijken ze niet welke maat het echt is. Gewoon omdat ze het gezien hebben dat dit gebeurt lebelen ze erop los. Ookal is het een shirtje (xs bijv) zetten ze er gewoon een xxl in.
Na een chai en 2 uur later hebben we voor een super prijs heel veel kleding gekocht. Vrouwen he.. blijft overal hoor, we daar zijn we vrouw voor heren!
We liepen door naar de schoonheidsspecialiste, hier kwam ik de vorige keer ook. Lekker een massage genomen, iets anders als bij ons maar ze doen hun best.
Terug in hotel even relaxen, wat eten (veg Chowmin) en internetten. Naast ons zitten 3 mannen uit Canada. Een hiervan komt aanlopen met Indiase rode wijn, Sula. Hij nodigt ons uit. Het is leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Twee van deze mannen zijn vanuit Canada naar Taiwan verhuisd en werken daar als Engelse leraren. Inspirerend! Het is ondertussen 23 uur en we besluiten naar de kamer te gaan. Wat tijd voor onzelf. We hebben vanmiddag een heel pakket verzorgingsproducten gekocht en hebben lekker een maskertje opgedaan.
We komen er achter dat onze koffie nog niet gedronken is uit de thermoskan en pakken, ja dat heb ik wel meegenomen, 2 bekertjes en proosten op deze nu al geweldige reis samen met inmiddels ice koffie!

5 februari 2016
Het was half 3 vannacht toen wij eindelijk gingen slapen en 8 uur, 8.15 vervolgend 8.30 toen we opstonden. De douche werd niet warm, maar na 15min kwam er een kleine warme straal en heb ik toch best lekker gedouched. Boven op rooftop een ontbijt genomen. In de stad is overal rook, er lijkt op verschillende plekken huizen in brand te staan. Gelukkig zitten wij hier hoog en vredig.
Bij Manish en pankaj hebben we een kop koffie gedronken samen.
Rond 12 uur hebben we afgesproken bij Mahesh. Ik heb spulletjes voor zijn vrouw en kindjes. Daar aangekomen verzekerde hij ons dat het veilig is achterop te zitten en het veilig is. Oké, sommige mannen houden dan misschien rekening in snelheid, maar andere niet. Kel en ik hadden elkaar zo stevig vast. Het leek bijna alsof we bang waren.. oops!
We stopte bij een winkel waar we even rustig een chai dronken. Hier waren overal dieren te vinden voor de deur. Buiten staan twee bankjes waar we besluiten lekker de zitten. Voor ons lopen 3 puppy's met en moeder hond, 2 baby biggetjes en zoals het hoort overal koeien, ook hier.
We hebben biscuitjes dus die voeren we aan ze. We rijden door naar een schooltje. De kindjes hier hoeven geen schoolgeld te betalen en krijgen uniformen en schoolspullen. De kindjes hier behoren tot de laagste kast en hebben geen geld om te studeren. We lopen de klaslokalen binnen, ze zijn zo prachtig. Die glimlach doet zoveel met ons. We spenderen tijd en energie aan ze. Geven wat ze verdienen. Spelletjes, gezelligheid en de basis van Engelse les.
Door de verschillende verhalen, de persoonlijke verhalen, is het tijd om naar het hotel te gaan. Soms is het teveel, een korte tijd is genoeg. Anders is het voor ons niet mogelijk ons werk te doen.
Het is al laat en tijd om te rusten. We nemen een lassi bij dr bhang en Raj. En even een korte tijd gespendeerd in de shopping Street. Via de andere kant en kleine straatjes van Jaisalmer zijn we terug lopen naar het fort. Bij jaisal italy hebben we een heerlijke Italiaans maaltijd op en professioneel gemaakte koffie. Met de zonsondergang bij de gate van het fort sluiten we deze geweldige dag af.

6 februari 2016
Het is 7 uur wanneer de tempel mij weer wakker maakt. Ik was van plan nog even te liggen, maar ik had geen rust. Ik ben te enthousiast over de dagen hier. Wil geen tijd verliezen. Ik stap me bed uit en hoopte zo een warme douche onder te stappen. Helaas jess.. misschien een andere keer. Geen warm water en stroom doet het niet. Gezien mijn eigen kamer nu geen douche heeft en zeker geen warm water hebben we besloten dat kel en ik bij elkaar in de kamer blijven. Eigenlijk wel fijn, we hebben het veel te gezellig samen en praten uren met elkaar. Het is echt heel bijzonder zo samen. Ook is het fijn samen te praten over wat we mee maken. Want ondanks alles zo leuk lijkt, zien wij ook dingen en maken wij ook dingen mee waarvan wij niet weten hoe wij dat moeten schrijven en vinden wij het ook moelijk hier over te hebben.
Vervolgens zijn we naar school gegaan, mahesh school van vorige keer.
Ik wordt al helemaal zenuwachtig. Zouden ze me nog herkennen? Zitten de kindjes nog wel op school?
Ik kijk om de hoek van het lokaal en al meteen beginnen de oudste kindjes van school me te roepen. 'Jessica Jessica wow you come back, yes!'
Ik stap met een trots gevoel binnen en ga elke klas langs. Iedereen is blij en al die gezichtjes stralen. Deze kindjes ken ik, ik ken van de meeste hun verhaal en het is goed te zien dat ze hier zitten. De leraren en leraressen komen meteen naar me toe en heten ons welkom. Mahesh wordt gebeld, die is op dit moment thuis. Na 15 minuten komt hij binnen. Alsof ik niet ben weggeweest. Meteen plannen gemaakt hoe ik hier weer aan het werk kan gaan. Let's do this!
ik heb even met de leraren en met de kindjes gezeten. Maar het is zaterdag en tijd om naar huis te gaan. Tot snel.
Het is nu 11.30 uur en we hebben een uurtje voor onzelf. Manish heeft ons gezegd wanneer jullie hulp nodig hebben, laat het me weten. Daar maak ik gelijk gebruik van. We wilde graag iets meer van Jaisalmer zien en dus nam hij ons mee naar de canonpoint, view en naar de tempel. Altijd fijn een gids.
De tempel is handbewerkt en meer dan 200 jaar oud. Nog steeds het belangrijkste onderdeel van het fort. Het bestaat uit drie delen en wordt nog altijd gebruikt.
14.00 uur we hebben afgesproken met Despina, Nicolaas en pankaj voor de tour. We hebben van alles geregeld. Ik zou zo aan het werk kunnen als gids, al zeg ik het zelf. De auto staat klaar en de driver weet wat we willen. Het is vandaag erg warm. In de zon staan is gewoon gevaarlijk, zelfs ondanks onze kleding aan lijkt het wel alsof de zon onze huid raakt.
Omdat zon zo warm is neemt het energie weg.
We gaan de woestijn in. Naar verschillende forten, dorpjes en tempels. We startte in Amar Sagar Jain Temple. Een tempel die omringt is met een prachtige tuin gelegen aan het meer. Door de warmte is het uitgedroogd en eigenlijk geen meer te noemen haha.
Ghost town is een verlaten stad. Het is afgebrokkeld en er hangt een vreemde sfeer. De mensen met wie wij samen zijn vinden dit heel interessant en blijven maar boven op het huis staan uitkijken. Kelly en ik zijn iets minder onder de indruk van het uitzicht en gaan op spokenjacht. Foto's maken we in donkere ruimtes om te zien wat er gebeurt. Maar wat we eigenlijk al verwacht hadden was er vrij weinig spookachtigs te zien.
Na 10 minuten rijden kwamen we aan bij het Khaba fort. Dit fort wordt opnieuw opgebouwd en is nu een monument. Voor de gate liepen 2 puppy's. Kelly en ik waren zo verliefd op ze. Ze keken ons aan, kwamen naar ons toe gelopen en spelen. De ene is het vrouwtje een heel aandoenlijk ding, wit. De andere is een mannetje en beetje verlegen, bruin gestippeld. Eigenlijk omdat we gecharmeerd waren van deze beestjes, hebben wij het fort van binnen niet gezien.
We eindigde de safari met een kamelentrip. Normaal zegt iemand leun naar achteren dan gaan we opstaan. Kelly en ik zaten nog niet, en hij stond zonder dat wij enig idee hadden dat we op zouden staan omhoog. Gelukkig zaten we nog. Het is een bijzondere ervaring om dit samen te doen. Na 20 minuten krijg ik last van me billen en heupen, dus besluit ik naast de kameel te lopen. Echt makkelijk is dit niet. Het is best zwaar lopen door het zand van de woestijn, dat had ik niet verwacht. Maar zoals ik al aan het begin van de reis zei, de afvalrace is begonnen!
De kameel waar Despina op zat was een mannetje en erg geinteresseert in andere kamelen, hij zat vast aan onze kameel maar ondanks dat trokken andere kamelen steeds de aandacht. Het was een leuk beest. Hij was constant bezig met tanden scharsen. Omdat de berg opklimmen nog zwaarder is besloot ik terug de kameel op te gaan. Bij de hoge heuvel gaat de zon rond 18h onder. Het is prachtig om te zien. Heel uniek, locals en andere indiase toeristen die samen muziek maken en kinderen die de heuvel afrollen en terug de berg op rennen. Het is een soort sprookje. Om je heen hoor je geluid en verhalen maar toch is het heel stil en voel je de rust. We zitten naast elkaar en ik ben echt heel trots op wat wij hebben en hoe we het doen.
Terug naar Jaisalmer stoppen we even bij het hotel van Despina en Nicolaas. Ik schrik van deze buurt. Kindjes die op straat naakt rondlopen en in de goot plassen. De straten die bevuild zijn. Ik ben blij dat de ramen gesloten zijn en schaam mij eigenlijk dat ik hier foto's maak.
Het laatst stuk autorijden maak ik niet bewust mee. Ik dacht na over wat ik zag. Mensen in Nederland hebben altijd haast, alles draait om presteren. Ze willen beter zijn als een ander en tonen niet altijd respect. Ik zie hier hoe mensen die niks hebben, leven op straat van de overblijfselen die toeristen achterlaten en nog altijd lachen ze en maken ze plezier. Andere kunnen hier een voorbeeld aan nemen. Geniet van het leven!
Bij Pankaj aangekomen ontmoet ik eigenlijk Heena (een vriendinnetje van me) en zijn ouders weer. Lieve mensen zijn het. Ze hebben heerlijk gekookt. Rijst, Dal, Aloo, Chapatti en Kurt. Despina en Nicolaas hebben sweets meegenomen. 5 stuks. Je zou verwachten net als bonbons ieder een. Maar wij besloten te delen en van elke een stukje te proberen. We konden eigenlijk net zo goed allemaal 1 kiezen, want de smaken waren precies het zelfde alleen de kleurtoevoeging was anders. Tja.. dat wisten wij niet van te voren. Weer iets geleerd.